به دنبال بحران و ورشکستگی سرمایه داری جهانی و در پی رکود بیسابقه ای که نظم نوین سرمایه داری و صنعت و تجارت این سیستم ضد بشری را در بحرانی همه جانبه و گسترده فرو برده است٬ در شرایطی که بازار و سرمایه به گل نشسته و خبری از سودهای سرشار دوران رونق نیست٬ در دورانی که بزرگترین مراکز صنعت و تولید سرمایه داری جهانی مضمحل شده یا تعطیل شده اند یا نیمه تعطیل و در آستانه ورشکستگی و اخراج میلیونها کارگر، سرمایه داری ایران نیز چندان بی بهره نمانده است.
شرکت ایران خودرو با بیش از ٣٢٠٠٠ کارگر، با همه گستردگی مراکز تولیدش و با همه بازارهای پر فروشی که در داخل کشور و کشورهای همسایه داشته و دارد٬ هم اکنون بر اثر بحران جهانی سرمایه تا حدود زیادی بازار پررونق فروش محصولاتش را از دست داده است. رکود بازار و اقتصاد و سرمایه از یک طرف و دزدیهای کلان و بخور بخور و لفت و لیس باندهای مافیایی داخل ایران خودرو و همدستیشان با عناصر و اوباش حکومت اسلامی در دزدیهای کلان٬ بیش از هر زمانی زند گی و شغل و معیشت کارگران زحمتکش و خانواده هایشان را در معرض تهدید جدی قرار داده است. در این روزهای پایانی سال در بسیاری از بخشها و زیر مجموعه های ایران خودرو دستمزدهای کارگران یا معوق شده یا با تاخیر پرداخت می شود. و یا در بخشهای زیادی از جمله ایتکو پرس و شرکت مهر کام پارس، آسیا گستر و ... هزاران کارگر هنوز عیدی هایشان پرداخت نشده است. به دستور منوچهر منطقی مدیر عامل ایران خودرو قرار شده برای جلوگیری از ضرر و زیان! ایران خودرو بخشهایی از بدهی های میلیاردی خود به مراکز و شرکتهای زیر مجموعه اش را به جای پرداخت پول با واگذاری خودروها و محصولاتی که روی دستش مانده صاف نماید. در همین راستا در چند روز گذشته 2000 دستگاه پژو 206 به شرکت مهر کام پارس به جای بخشی از طلبهایش واگذار شده است. این در حالیست که این شرکت با بیش از 4500 نفر کارگر هم اکنون بیش از 7 میلیارد تومان دیگر از ایران خودرو طلبکار است! بنا به اعلام یکی از مسئولین مالی ایران خودرو رکود بازار، دزدیهای کلان و بدون حساب کتاب و سو مدیرت اوضاع نابسامانی در ایران خودرو بوجود آورده که فقط دودش به چشم کارگران میرود!
ورشکستگی و بحران مالی سر مایه داران ربطی به کارگر ندارد. چرا باید کارگری که در 24 ساعت شبانه روز٬ حداقل بیش از 15 ساعت از بهترین اوقات مفید عمرش را به جای آنکه در کنار خانواده اش باشد٬ در کارخانه و سالن تولید و هزار کوفت و زهرمار دیگر دفن و تباه کند؟ چرا باید کارگران تاوان و تقاص ضرر بورژوازی را بپردازند؟ مگر کارگران در سودهای آنچنانی دوران رونق سهیم بوده اند؟ کارگری که توان جسمی و روحیش، جوانیش، نشاط و سر زندگیش٬ اصلا همه چیزش در لابلای چرخهای تولید سرمایه داری و تولید برای سود بیشتر له شده، کارگری که همیشه خود و خانواده اش آرزوی یک شکم سیر از غذا را دارند، کارگری که همه عمرش را در کا ر، بیماری، نداری و فقر و ترس مداوم از اخراج و بیکاری و هزار مصیبت دیگر سپری کرده٬ کارگری که حالا دیگر رمقی برایش نگذاشته اند٬ کارگری که هنوز با گذشت چند ماه دستمزد 200 تا 300 هزار تومانی خود را در ازای کار شاق و سنگین و توانفرسا یک ماه دریافت نکرده و کرایه خانه اش عقب افتاده و هر روز از ترس صاحب خانه خودش را پنهان میکند، دویست و سیصد هزار تومانی که فقط پول تو جیبی یک روز بچه های سرمایه داران و آخوند زاده های حکومت اوباش اسلامیست، کارگری که بچه اش در تب می سوزد و پولی در بساط برای دوا و دکترش ندارد و فقط با رنج و درد آه می کشد!
این خیل میلیونی کارگران زحمتکش و خانواده های شریف و محرومشان چرا باید ضرر و زیان سرمایه داران مفتخور و انگل و حکومت مزدورشان را بپردازند؟ مسبب و بانی این اوضاع ضد انسانی خود سرمایه داران و حکومت جنایتکار اسلامیست. انجام کار نقدی و دستمزد نسیه معنی ندارد! دستمزد های معوق و نسیه کاری، افزایش فشار و شد ت کار، انتقال بحرانهای مالی به زندگی کارگران و صدها ترفند و توطئه از این دست هنر سر مایه داریست. این هنر مشتی آخوند انگل شکم چران و شهوت ران است تا چند صباحی دیگر به حیات کثیفشان ادامه دهند. تازه مگر همین دستمزدهای چندر غازی هم چه میزان با تورم و گرانی زندگی روزانه مطابق است؟ آخر با دستمزدهای دویست و سیصد هزار تومانی چندتا از شعله های این زندگی جهنمی را که برایمان ساخته اند می توان خاموش نمود؟
پایان سال است. مسئله افزایش دستمزدها چه شد؟ آخوندها و وزیر و وکلای مزدورشان که جملگی از آخور سرمایه داران میخورند چه خوابی برای کارگران دیده اند؟ پرداخت یارانه ها و افزایش دستمزدها و احیای یک زند گی شایسته انسان و هزار و یک وعده دروغین دیگر مزخرفاتی هستند که برای دزدی و جنایت بیشتر از مغز علیل بارگاه اسلامی به بیرون می تراود. مزخرفات و اباطیلی که اکنون اینچنین زندگی هر انسان کارکن و شریفی را آلوده است. در این روزهای پایانی سال هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. هیچ امام زاده ای از آسمان نازل نخواهد شد تا به آن دخیلی بسته شود! روز همین است روزی همین خواهد بود. البته هر روز بد تر و وحشیانه تر، تا این حضرات بر اریکه قدرت در آن بالا نشسته اند وضع بهتر از این نخواهد بود!
اما در این میان عزم و اراده برنامه و راه ما کارگران، ما کمونیستهای کارگری برای رهایی از شر این جهنم موجود٬ مشخص است سال 88 باید سال مبارزه بیشتر و گسترده تر علیه اخراجها و برای بیمه بیکاری مکفی باشد. سال آینده باید سال تشکل و سازمانیابی کارگران، سال مجامع عمومی و شوراهای کار گری باشد. سال جدید باید سال لغو کار قراردادی و روزمزدی باشد. سال رفاه و آزادی و مبارزه برای افزایش دستمزدها و پیشروی روزافزون جنبش کارگری، سا ل گسترش اعتراض و اعتصابات قدرتنمد و پرشور کارگری٬ سال خیزش هرچه بیشتر جنبش کارگری و کمونیسم کارگری برای یک زند گی شایسته انسان.
سال 88 باید سال راه حل کارگری و سوسیالیستی و سال برچیدن حکومت اوباش اسلامی سرمایه داران باشد. *
